වැතිර කළු ගං කොමලි වැලි මත උස් පහත් වී කරන පෙරළිය
වතුර මත සුදු බි‍ඳෙන පෙනකැටි ඉපදුවා ඇගෙ මලවිකරලිය
අතුරලා පිනි සරාගී පෙති පුම්බලා වගෙ පිපුණු අරලිය
දෙව් ර මත නැග බිම නවාගෙන සුළඟ අතවර කරන තුරුලිය

වැටෙනු තව මට බර වෙලා පා විදාගත් තණ ලියකි අබිසරු
එතුණු ඒ මත කුමරු මී දුම් කරයි රමණයෙ ඇගෙන් මුලකුරු
බැඳුණු වේගෙන් ලිහෙන දිය‍රැලි වෙරළ නිරුවත් කරන විසිතුරු
නැගුණු අහසට තෙමුණු ගල්පර සයුර පිම්බූ වගේ පියයුරු

නැගෙන බාඳුරු පුරුෂ ලිංගය නොහැකි වී යනු උන්ට මගහැර
සිඹින කෙඳිරිලි සුරතාන්තයේ කෘමි කතුන්ගේ ඇසේ අඬහැර
ලිහන නුබකුස වැටේ මුහුලස මගේ තනිකඩ කුටිය කළු කර
ගැහෙන දෑඟිලි අතර දුම්වැටියක් සිනා සේ හැඟුම් අළුකර

කළා වැව ළඟ දණ නවාගෙන වැඳුම් කරනා ලෝකයක්
කෙටූ ගල් මත බලෙන් අල්ලා මමත් අව්කන පිළිමයක්
ලිහා දෙනු මැන සිව් ර හැකිනම් ඒ ක නිවනට යන පිනක්
එපා මා හිමියන් කියන්නට මමත් පෙම් කරනා ගලක්..

රෝස තිරිවානාව රත් කල මමත් කස්සප වගෙ රජෙක්
ඌ ට සැඟ වී ඉන්න දුන් කරුමයට විය ලෝ උරුමයක්
ධේනුවක් නැති වෙලා කුමටද නමට මට කේසර ඇඟක්
මකා දාපං උන්ගෙ පියයුරු මමත් ආශා ඇති ගලක්

පලා පෙති ඇඳ වැසූ සඳ කඩ පහන නිරුවත් ගැහැනියක්
හිනා වෙනවා දෙපස මුරගල් වෙලාවක හරි කෝලමක්
දෙපා දැවටෙන දූලි අතරේ කොහේ රකිමිද පතිවතක්
එදා මේ කරුමය නොවන්නට මාත් අද වැදගත් ගලක්...

රීරි යකත් පුදුම යකෙක් ළඟකදි නෑ පුලු‍ටු කෑවෙ
ආතුරයට සුව කරන්න මාතරිනුත් කපුවො ආවෙ
තොවිල් පවිල් පිදේනි දැක මේක නොවෙයි පැනල දීවෙ
දුම්මල කුඩු සුවඳ වදින කොට සැපයිලු කොලොන්නාවෙ

නිදහස් පරපුරක් හදන රටේම අප්පොච්චි බොලේ
ඈණුමකට කට ඇරියත් කාකියාගෙ අවම බලේ
වාසිටි කොල්ලෙක්ට වැහිල උද්ඝෝෂණ කරන වෙලේ
ඌ එක්කම ඇප දෙනකං ඔඩ්ඩි මස්සිණත් ඇතුළේ..

බබා දාන්නට ලියුමක් ගන්න ගියේ එක වසරට
ඈ විතරලු අහු නොව්නේ ප්‍රාදේසිය සභා පතිට
විලාපයක හඬ ආවා කනත්ත ළඟ රෑ දොළහට
ලේ දැක්කම අප්පිරියලු ළඟදි ඉඳං මෝහිනීට

තෙළිඟු දෙවැනි කල ආදර අන්දරය
එල්ලිල මැරෙන කට් එකටම සුන්දරය
රජවරු අතේ බල විදිනා යන්තරය
කුඩු හෙරොයින් නළුවො ටික නං ගින්දරය

චරිතය උපරිමයි අරගත්තට කුලිය
ගණිකාවක්ද හිතෙනා තරමට නිළිය 
පොලිසිය දෙමළ ඒවගෙ වාගෙම ජොලිය
ඇමතිල බෲස්ලිට හුජ්ජා යන වලිය

ගුවන් ත්‍රාස භීතිය ගත් තොටවල්ය
මිනී මැරුවෙ පිටසක්වල පොරවල්ය
ධනපති පුත්තු බැලුවම හරි හුරතල්ය
එනමුත් රඟන සේරම කො‍ටු ගොඩවල්ය

කප්පං දෙබස් බලයෙන් දුන් දරුවන්ය
කෞතුක නිදන් මාලාවම අවසන්ය
කැලයෙන් ගෙනත් හීලෑ කළ කොටියන්ය
ගුටි කන චරිත අපිටත් දැං පුළුවන්ය..

පුරුෂ චර වර වැ‍ටුණු ඉවකට නුඹුට බැඳි පෙම නොමැති කුලවත්
‍රැගෙන සේනා පොඩි කළා මා බළල් පැටියෙකු දු‍ටුව ලෙස ඇත්
මතක් වී දෝ මූ හොඳයි අර රජුට වැඩියෙන් වුවත් දුප්පත්
බිමබලා ගෙන මාව දැක්කම අද උදෙත් හැංගුණා දෙව්දත්

ඇහෙන විට නුවරින් කිඹුල් වත් ල‍තෝනිය මංගල බෙර
දුක දැනී උණු වී ගියා කලු ගල් පවා කෝලිය පුර
ගියත් ‍රැවටී ධනය බලයට සොයා පිම්බුණු හිමගිර
මුකුත් නැති බව පසක් වෙන්නැති නුඹට දැමුවම දියකර

නැතත් රජ සැප පිරුණු මැදුරකි ආදරේ දුප්පත් පැල
අඳුරු මතකය ගලකි නේරංජනා නදියට විසි කළ
තවම නැත නුඹ පමා එන්නට කුමට සොඳුරිය පති කුළ
මමය කියලා කියමු දවසක පියා ඇහුවොත් රාහුල