නෙක සලු කුමට මැරුනම දිය වෙන ඇඟට
ඩෙනිමම අඳිමි ඉ රුනම ගමි ශෝටකට
රන් මුතු මැනික් සෝබනයෙන් කන කරට
අශා නොමැත නොව මේ දුප්පත් කමට...

පඩි පෙල වගේ නොහදමි දරුවන් පෙලට
එකෙකුත් වැඩියි කම් සැප නොදකින හිතට
බිරිඳත් අනාගාමී වී දෝ කුසට
අහරක් නොගෙන අනිමිස යේ මයි රෑට

ගත්තත් ඉඩම හෝටල් සංවර්දනෙට
කැපුවත් හාල් පොත තිබිලා මගෙ නමට
එතුමා දු‍ටුව විට එන මහ චන්දයට
වයිරය ප්‍රහීනය හිත දෙමි කතිරයට...


ඇලුනත් කුසම අහරක් නොදැකම පිටට
කැම්පස් වහපු පුතු දන් දෙමි බමුනෙකුට
පුදුමයි රහත් වුන හැටි මේ ඉක්මනට
පංසල් නොගිය අපිවත් පොඩි වැස්සකට..!!