පිල් විදා හල සලා මුහුලස රඟයි ඈ මොනරියක් සේ
මල් වරා සිටි පුන් මදාරා ලං වෙලා තව සිසිලසේ
දැල් වෙනා පහනක සිලක් සේ නිතඹ රන් සලුවෙන් වැසේ
රන් හසුන් උන් බය වෙලාදෝ මන් බලා සිටියම හොරා
හැන්ගිලා උන්තැනින් තව තව මතු කලා දෝ රස නුරා
නින් නදක් සේ හඬ සිහිල් දොල දියක් සේ සුවපත් කරා
මන් වෙලා මත් කලා අසුරක් දුන්නු රස කලතා පෙරා
සත් සියක් තරු පීදෙනා යුරු නිල් නුවන් කැන් පායලා
පත් සලා සිය අහුරු මුතු කැට රූරමින් පිට තෙත් කලා
ගත් නිසා සිත අමාවක සඳ අපට ඉඩදී හැන්ගිලා
පත් මයකි සයනයම පිබිදුන එහෙත් ඇත මා තව බලා.......
Logging you in...